Δανειζόμενη την γλώσσα των vlogs, η Μαργαρίτα Αθανασίου συνθέτει μια απροσδόκητη, συχνά χιουμοριστική διηγήση όπου οι αφηγηματικές συμβάσεις χρησιμοποιούνται εργαλειακά όσο και υπονομεύονται.

Με πρώτες ύλες προσωπικές αναμνήσεις και καταγεγραμένα γεγονότα που αφορούν τις ζωές ιστορικών προσώπων, η σπονδυλωτή αφήγηση ξεκινάει με ένα άρρωστο γατάκι και διατρέχει κάθετα τον ιστορικό χρόνο, υφαίνοντας ταχύρυθμα μια σειρά γεγονότων με κεντρικό άξονα την έννοια της φροντίδας σαν γυναικεία μορφή εργασίας αλλά και σαν πρακτική θρησκευτικής εξιλέωσης.